MDs’ STYLE | ประวัติศาสตร์ เสื้อเชิ้ต เสื้อผ้าสุดคลาสสิกที่อยู่คู่ ผู้ชาย มาอย่างยาวนาน

เสื้อเชิ้ต เครื่องนุ่งห่มชิ้นสำคัญของ ผู้ชาย เสื้อผ้าชิ้นเอกนี้ มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน และจากหลักฐานที่ค้นพบนั้นอาจกล่าวย้อนกลับไปถึงกว่า 3,000 ปีก่อน ตั้งแต่ยุคอียิปต์โบราณจากหลุมฝั่งศพใน Tarkan ซึ่งเสื้อเชิ้ตดังกล่าวถูกผลิตโดยวัสดุลินินแท้ 100% รายละเอียดที่น่าสนใจอยู่ตรงรอยต่อช่วงไหล่และแขนที่จับพับเป็น Pleated เพื่อให้ผู้สวมใส่ สามารถขยับตัวได้ง่าย เสื้อเชิ้ต มีวิวัฒนาการต่าง ๆ มากมายจวบจนปัจจุบัน และวันนี้ MenDetails จะนำทุกท่านเดินทางย้อนผ่านฝีเข็มที่ถักทอเป็นเสื้อเชิ้ตว่าประวัติศาสตร์ของมันเป็นอย่างไร

Shirts ไม่ได้ถูกหยิบมาใส่เฉพาะ ผู้ชาย เท่านั้น 
ตั้งแต่ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 13-15

เสื้อเชิ้ตถูกค้นพบครั้งแรกในสมัยอียิปต์โบราณ ก่อนการกำเนิดของพระเยซูคริสต์ แต่เริ่มมีประวัติศาสตร์ที่ชัดเจนในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 13 เป็นต้นไป ในสมัยนั้น เสื้อเชิ้ต เป็นเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มที่สวมใส่อยู่ภายใน หรืออยู่ใต้เสื้อตัวนอกอย่าง Jacket เท่านั้นและมักเลือกผลิตโดยวัตถุดิบที่บางเบาอย่างผ้าลินิน หรือผ้าไหมเป็นหลัก

ในอดีต เสื้อเชิ้ต เป็นเพียงชุดชั้นในของผู้ชาย จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 13-15 นั้น ผู้หญิงเริ่มมีการหยิบมาสวมใส่บ้างเช่นกัน และเมื่อถึงช่วงยุค Renaissance ว่ากันว่าเป็นยุคที่ทำให้เสื้อเชิ้ตของทั้งสองแบบนั้น มีรายละเอียดงานออกแบบที่แตกต่างกันเกิดขึ้น นั่นก็คือ เสื้อเชิ้ตผู้ชายและเสื้อเชิ้ตผู้หญิง จะทับด้านซ้ายขวาไม่เหมือนกัน

เนื่องจากเป็นยุคที่เริ่มมีการใช้กระดุมเข้ามาเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้เสื้อผ้าเข้ารูป และยังเป็นสัญลักษณ์ของความร่ำรวย เสื้อผ้าที่มีกระดุมจึงอนุมานได้ว่าอยู่ในมือชนขั้นสูงหรือพวกขุนนาง ซึ่งผู้หญิงชั้นสูงในสมัยนั้นไม่แต่งตัวด้วยตัวเองครับ จะมีสาวใช้ช่วยแต่งตัวให้ เสื้อผู้หญิงจึงมีกระดุมอยู่ทางซ้าย และรังดุมอยู่ทางขวา ในขณะที่ เสื้อเชิ้ต ผู้ชาย จะมีกระดุมอยู่ทางขวา และรังดุมอยู่ทางซ้าย กลายเป็นซ้ายทับขวา เนื่องจากคนส่วนใหญ่ถนัดขวา จึงออกแบบมาให้เหมาะกับการใส่เสื้อด้วยตนเอง

คริสต์ศตวรรษที่ 16 – 19 ยุคแห่งการปรับดีไซน์เสื้อเชิ้ต 

เมื่อกาลเวลาผ่านไป ดีไซน์ของเสื้อเชิ้ตก็มีการปรับเปลี่ยนมากขึ้น มีทั้งปรับตามสมัยนิยมและปรับเพื่อความสะดวกในการใช้งาน ซึ่งยุคนี้เป็นยุคที่มีเสื้อเชิ้ตแบบ Crop-top เกิดขึ้น เรียกว่า Half Shirt เป็นเสื้อโชว์เฉพาะส่วนบนที่โผล่ให้เห็นเท่านั้น เอาไว้สำหรับเพิ่มเลเยอร์ให้การแต่งกาย โดยผู้ชายในสมัยนั้นให้ความนิยมมาก

ช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่18 กำเนิดเสื้อเชิ้ตทรงยาวที่เป็นทั้งเสื้อเชิ้ตและกางเกงใน ถือเป็นเครื่องยืนยันว่า เสื้อเชิ้ต คือ เสื้อในของ ผู้ชาย ในอดีต ขณะที่เสื้อเชิ้ตที่นับว่าเป็นกระแส ทันสมัย คือ เสื้อเชิ้ตที่ตกแต่งด้วยระบาย (jabot) 

ในช่วงปี 1872 ก็มีการพัฒนาเสื้อเชิ้ตให้ล้ำสมัย ด้วยฝีมือของ Hannah Montague แม่บ้านใน New York ที่คิดค้นการถอด-ใส่ปกเสื้อเชิ้ตขึ้นมา ด้วยความขี้เกียจซักเสื้อของสามีทั้งตัว จึงออกแบบให้สามารถถอดแค่เสื้อปกเสื้อที่สกปรกออกมาซัก แล้วค่อยใส่เข้าไปใหม่หลังทำความสะอาดแล้ว หลังจากนั้นก็มีต่อยอดจากการถอดปกเสื้อ เพิ่มเป็นการถอดประกอบปกเสื้อ (collars) และปลายแขน (cuffs) ขึ้น 

กว่าจะมาเป็นต้นแบบของเชิ้ตที่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบันแบบที่มีกระดุมหน้ายาวทั้งตัว ก็ตอนปี 1871 ที่ Brown, Davis & Co. ผู้ผลิตและค้าส่งเสื้อผ้าผู้ชายใน London จดสิทธิบัตรเสื้อเชิ้ตแบบติดกระดุมหน้ายาวจนถึงเอว ปรับเปลี่ยนจากเสื้อเชิ้ตเมื่อก่อนที่เป็นแบบเสื้อสวมหัวนั่นเอง

ก้าวเข้าคริสต์ศตวรรษที่ 20 จวบจนปัจจุบัน

ในช่วงก้าวเข้าคริสต์ศตวรรษที่ 20 แรก ๆ เสื้อเชิ้ต ที่ ผู้ชาย ใส่กันจะเป็นเชิ้ตคอปกสูงตั้ง ๆ ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากสมัย Victorian ช่วงนั้นนับว่าเป็นยุคที่มีเครื่องซักบ้านตามบ้านมากขึ้น จึงทำให้เสื้อเชิ้ตที่คอปกแนบเป็นตัวเดียวกับเสื้อเริ่มกลับมาแทนที่ เนื่องจากการโยนเสื้อทั้งตัวเข้าเครื่องซักผ้านั้นง่ายกว่าซักแค่ชิ้นส่วนเล็ก ๆ 

ทศวรรษ 1920 เป็นช่วงที่เชิ้ตปกแหลม (Point Collar) ได้รับความนิยมมากกว่าเชิ้ตขอบโค้งมน (Round Collar) ในฐานะของเสื้อเชิ้ตสำหรับสวมใส่ทำงาน และเรื่องราวของสีบนเสื้อเชิ้ตที่ต่างกันก็กลายเป็นสิ่งที่สามารถบ่งบอกถึงสถานะหรือความเป็นทางการในการใส่ได้

เชิ้ตสีน้ำเงิน Blue-Collar เป็นตัวแทนของ Worker และ เชิ้ตสีขาว White-Collar เป็นเสื้อสำหรับคนทำงานตำแหน่งสูง และหลังจากนั้นไม่นาน เสื้อเชิ้ตสีเดียวกันทั้งตัวกลายเป็นเสื้อสำหรับใส่ในโอกาสไม่เป็นทางการ และเสื้อเชิ้ตที่มีสีตัดกับคอปกขาวและปลายแขน จัดว่าเป็นเสื้อสำหรับใส่งานทางการ